کد مطلب:5780 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:129
حماسه غدیر
پیامبرصلی الله علیه وآله، پس از پایان حج، فرمان حركت صادر كرد. كاروان وقتی به سرزمین «رابغ» بین راه مكه و مدینه در سه میلی «جُحفه» رسید، امین وحی، در نقطه ای به نام غدیر خم، بر رسول رحمت نازل شد و او را با آیات الهی مورد خطاب قرار داد:
«یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ» [1] ؛ ای پیغمبر، آن چه از خدا بر تو نازل شد به خلق برسان كه اگر نرسانی تبلیغ رسالت و اداء وظیفه نكرده ای و خدا تو را از شرّ مردمان محفوظ خواهد داشت و دل قوی دار كه خدا كافران را راهنمایی نخواهد كرد.
دستور توقف صادر شد. پیامبرصلی الله علیه وآله نماز جماعت ظهر را اقامه فرمود. آن گاه بر روی نقطه بلندی كه از جهاز شتر ترتیب داده شده بود، ایستادند و با صدایی رسا، خطبه ای بلیغ بیان فرمودند.
پیامبرصلی الله علیه وآله دست حضرت علی علیه السلام را گرفت و آن قدر بلند كرد كه سفیدی زیر بغل هر دو برای مردم نمایان گشت و او را به همه مردم معرفی نمود.
پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: ای مردم، آیا می دانید كه خداوند ولی و سرپرست من است و من ولی و سرپرست شما مؤمنان هستم؛ و من نسبت به جانهای شما از خودتان سزاوارترم؟
همگی پاسخ دادند: چنین است ای پیامبر خدا.
سپس فرمود: علی به پاخیز.
آن گاه فرمود: «من كنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»؛ هر كس من ولی و سرپرست او هستم علی بن ابی طالب علیه السلام بر او ولایت دارد؛ بار خدایا دوست بدار هر كه علی را دوست دارد، و دشمن بدار هر كه علی را دشمن می دارد... [2] .
صدای تكبیر پیامبر برخاست و افزود.
خدا را سپاسگزارم كه آیین خود را كامل كرد و نعمت خود را به پایان رساند و به ولایت و جانشینی علی پس از من خشنود شد.
دسته دسته مسلمانان برای تبریك و بیعت به دیدار علی شتافتند [3] .
«یَا أَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَیْكَ مِن رَّبِّكَ وَإِن لَّمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَهُ وَاللّهُ یَعْصِمُكَ مِنَ النَّاسِ إِنَّ اللّهَ لاَ یَهْدِی الْقَوْمَ الْكَافِرِینَ» [1] ؛ ای پیغمبر، آن چه از خدا بر تو نازل شد به خلق برسان كه اگر نرسانی تبلیغ رسالت و اداء وظیفه نكرده ای و خدا تو را از شرّ مردمان محفوظ خواهد داشت و دل قوی دار كه خدا كافران را راهنمایی نخواهد كرد.
دستور توقف صادر شد. پیامبرصلی الله علیه وآله نماز جماعت ظهر را اقامه فرمود. آن گاه بر روی نقطه بلندی كه از جهاز شتر ترتیب داده شده بود، ایستادند و با صدایی رسا، خطبه ای بلیغ بیان فرمودند.
پیامبرصلی الله علیه وآله دست حضرت علی علیه السلام را گرفت و آن قدر بلند كرد كه سفیدی زیر بغل هر دو برای مردم نمایان گشت و او را به همه مردم معرفی نمود.
پیامبرصلی الله علیه وآله فرمود: ای مردم، آیا می دانید كه خداوند ولی و سرپرست من است و من ولی و سرپرست شما مؤمنان هستم؛ و من نسبت به جانهای شما از خودتان سزاوارترم؟
همگی پاسخ دادند: چنین است ای پیامبر خدا.
سپس فرمود: علی به پاخیز.
آن گاه فرمود: «من كنت مولاه فعلی مولاه، اللهم وال من والاه و عاد من عاداه»؛ هر كس من ولی و سرپرست او هستم علی بن ابی طالب علیه السلام بر او ولایت دارد؛ بار خدایا دوست بدار هر كه علی را دوست دارد، و دشمن بدار هر كه علی را دشمن می دارد... [2] .
صدای تكبیر پیامبر برخاست و افزود.
خدا را سپاسگزارم كه آیین خود را كامل كرد و نعمت خود را به پایان رساند و به ولایت و جانشینی علی پس از من خشنود شد.
دسته دسته مسلمانان برای تبریك و بیعت به دیدار علی شتافتند [3] .
[1] مائده (5) آيه 67.
[2] ارشاد، ص82 - 83.
[3] در استناد و اهميت غدير همين نكته بس كه 110 نفر از اصحاب رسول خدا آن را نقل كرده اند و در قرن دوم كه عصر تابعان ناميده شده، 89 نفر از راويان حديث به آن پرداخته اند و در قرن سوم، 92 دانشمند و در قرن چهارم، 43 نفر كه جمعاً 380 راوي حديث از علماي اهل سنت به صحت و استواري غدير اعتراف كرده اند. طبري، مورخ بزرگ جهان اسلام در كتاب خود به نام الولايه في طريق حديث الغدير، حديث غدير را از هفتاد و پنج طريق از رسول رحمت نقل كرده است. صاحب الغدير به طور جامع، تفصيل واقعه را از جهات مختلف مورد بررسي قرار داده است.